در این مقاله چارچوبی برای روش‌های تحمل‌پذیری خطای مبتنی بر الگوریتم در سیستم های محاسباتی ارائه می‌دهیم. خطاهایی که در الگوریتم‌های پردازش داده‌ رخ می‌دهند، با بکارگیری کدهای کانولوشن سیستماتیکِ تعریف‌شده بر روی ساختارهای حسابیِ نقطه‌ ثابت، آشکارسازی و تصحیح می‌شوند. کدهای کانولوشن، امکان آشکارسازی خطا در عملیات‌ پردازش داده‌ی عددی را‌، فراهم می‌نمایند. بسیاری از تکنیک‌های تحمل‌پذیر خطا که مربوط به حفاظت از عملیات‌های ماتریسی عددی می‌باشند از کدهای بلوکی با افزونگی بالا برای قابلیت‌ تحصیح خطا، استفاده می‌کنند. در این مقاله، از کدهای کانولوشن استفاده شده و از ویژگی‌های آزمون پیوسته برای آشکارسازی ‌ خطاها استفاده می‌شود. این تکنیک آشکارسازی خطای ‌مبتنی بر الگوریتم، بر مقایسه مقادیر توازن محاسبه شده از دو مسیر تکیه دارد. خطاهای پردازش داده‌های عددی توسط مقایسه مقادیر توازن مرتبط با کدهای کانولوشن آشکار می‌شوند. این روش یک رویکرد جدید برای دستیابی به اصلاح خطای همزمان در سیستم‌های محاسبات تحمل‌پذیری خطا می‌باشد. این مقاله یک طرح محاسباتی جدید را به منظور فراهم آوردن تحمل‌پذیری خطا برای الگوریتم‌های عددی ارائه می دهد. در حالی که تصحیح داده‌های خروجی توسط یک کدگشای (کدبردار) آستانه که تحت تاثیر خطاهای گرد‌کردن و خطاهای ناشی از محاسبه‌گر می‌باشد، صورت می‌گیرد. هدف، توصیف یک رویکرد حفاظتی است که به آسانی با تکنیک‌های پردازش داده ادغام شده و به تحمل پذیری مؤثرتر خطا می انجامد. نتایج شبیه سازی، نشان می‌دهند که اختلاف میان خطای گردکردن و خطای ناشی از محاسبه گر به اندازه کافی برای متمایز شدن از یکدیگر بزرگ می‌باشد. این اختلاف بزرگ میان این دو خطا، محدوده و گستره‌ای از آستانه‌های آشکارسازی خطا را برای انتخاب به ما می‌دهد.