دوره 16، شماره 4 - ( 12-1398 )
جلد 16 شماره 4 صفحات 150-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه بین‌المللی امام خمینی
چکیده: (2462 مشاهده)
یکی از فعالیت‌های شناختی پیچیده در چارچوب نظام آوایی زبان این است که اهل زبان قادرند گفتار پیوسته را به‌صورت زنجیره واژگان گسسته درک کنند. یافته‌های پیشین مطالعات آزمایشگاهی بر روی زبان فارسی و دیگر زبان‌ها نشان داده است، در زبان‌هایی که در آنها تکیه به‌طور ثابت (یا با فراوانی وقوع زیاد) در مرز آغازی یا پایانی واژه قرار می‌گیرد، شنونده‌ها از نشانه‌های آکوستیکی تکیه برای تقطیع گفتار پیوسته به واژگان سازنده آن استفاده می‌کنند. همچنین، این‌گونه فرض شده است که حضور تکیه در جایگاهی غیر از مرز آغازی یا پایانی واژه مانع از کارکرد مرزنمایی این عامل نوایی می‌شود. در زبان فارسی حضور واژه‌بست در واژه باعث می‌شود که تکیه در جایگاهی غیر از پایان واژه واقع شود. پژوهش حاضر با هدف پاسخ‌گویی به یک سؤال اساسی درباره نحوه پردازش درکی گفتار پیوسته فارسی انجام شد: آیا مرز پایانی واژگان (اعم از واژگان حاوی واژه‌بست و واژگان فاقد واژه‌بست) با توجه به ساخت نواختی واژگان در دستور واجی آهنگ فارسی برای شنونده قابل شناسایی است؟ برای این منظور دوآزمایش شنیداری انجام شد. نتایج این آزمایش‌ها نشان داد که شنونده هر نقطه پایانی H (در یک گستره نواختی H) در منحنی آهنگ گفتار فارسی را به‌صورت مرز پایانی یک واژه شناسایی می‌کند. همچنین نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که درک شنیداری الگوی برجستگی نوایی وابسته به محل وقوع قله H تکیه زیروبمی است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مقالات پردازش گفتار
دریافت: 1397/1/15 | پذیرش: 1398/11/2 | انتشار: 1399/2/1 | انتشار الکترونیک: 1399/2/1
دریافت: 1397/1/15 | پذیرش: 1398/11/2 | انتشار: 1399/2/1 | انتشار الکترونیک: 1399/2/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |